|
فصل دوم
1ـ آموزش رسمي كشور
آموزش رسمي ـ آمادگي:
به طور كلي در زمينه آموزش رسمي كودكان زير 7 سال (مقطع پيشدبستاني و آمادگي) در زمينه محيط زيست تا كنون در سطح ملي اقدام زيربنايي و شايستهاي كه مبتني بر برنامهريزي اصولي باشد صورت نپذيرفته است. لذا وضعيت موجود آموزش رسمي اين گروه (شامل كودكان، مربيان و اوليا) مطلوب ارزيابي نميگردد در حالي كه نتايج پژوهشهاي علمي نشان ميدهد كه فرآيند جامع‌پذيري با هدف تغيير رفتار در سنين كودكي آغاز ميشود. معالوصف اهم اقدامات انجام شده در سطح ملي (ستادي و استاني) به شرح زير است:
ـ جهت تعميق و توسعه همكاريهاي آموزشي در زمينه محيط زيست با دفاتر ستادي امور كودكان سازمان بهزيستي كشور اقداماتي صورت گرفته است.
ـ توليد و چاپ مجموعه كتابهاي دانستني‌هاي زيست محيطي ويژه كودكان با موضوعات آب، هوا، انرژي، زباله، درخت و جنگل و تنوع زيستي توسط دفتر آموزش زيست محيطي سازمان حفاظت محيط زيست (1383ـ1382).
ـ توليد مجموعه كليپهاي آموزشي تحت عناوين “آسمون شهر ما» با 30 موضوع زيست محيطي، “زمين تنها نيست»، “زيباترين ترانه» و “سرگرميهاي زيستمحيطي» به صورت CD و يا VHS ويژه كودكان.
ـ تهيه و چاپ مجموعه روزنامههاي ديواري با موضوعات آب، هوا، زباله، درخت و جنگل، انرژي و تنوع زيستي و در اختيار قراردادن CD آماده به چاپ آن به واحدهاي مربوطه و علاقمند به محيط زيست.
ـ توليد و چاپ مجموعه كتابهاي “آشنايي با محيط زيست» ويژه كودكان 6 ـ 5 سال.
ـ مشاركت سازمان حفاظت محيط زيست در جشنوارهها و برنامههاي فرهنگي در زمينه محيط زيست براي كودكان.
ـ توليد و پخش برنامههاي زيست محيطي ويژه كودكان در شبكههاي مختلف صدا و سيما.
ـ اقدام برخي نهادهاي فرهنگي در جهت توليد كتب، نشريات، برپايي جشنوارهها و برنامههاي زيستمحيطي خاص كودكان.
چالشهاي موجود در بخش آمادگي:
ـ آگاهي ناكافي از نيازهاي آموزشي كودكان و مربيان در زمينه محيط زيست جهت تدوين برنامههاي آموزشي اثربخش.
ـ شناخت ناكافي از روشهاي نوين تكنولوژي آموزشي ويژه كودكان.
ـ مشخص نبودن جايگاه آموزش همگاني محيط زيست در فرآيند برنامهريزي آموزشي ضمن خدمت مربيان مهدهاي كودك.
ـ پراكندهكاري در زمينه آموزش مفاهيم زيست محيطي بوسيله نهادهاي دولتي و غيردولتي و نبود وحدت رويه خاص.
ـ تعارض آموزشهاي نظري ويژه كودكان با واقعيت رفتارهاي زيست محيطي خانواده و جامعه.
ـ بودجه ناكافي و تخصيص نامناسب اعتبارات در زمينه اجراي برنامههاي آموزشي ـ فرهنگي ويژه كودكان.
ـ حمايت ناكافي دولت از فعاليتهاي فرهنگسازي به وسيله نهادهاي غيردولتي براي كودكان.
علاوه بر ذكر اقدامات انجام شده و چالشهاي موجود در بخش آمادگي به زمينههاي مثبت ذيل نيز اشاره ميشود:
ـ با توجه به اقدامات انجام شده مذكور، مراكز مهدهاي كودك و آمادگي در راستاي همكاري با اين سازمان در فعاليتهاي آموزشي و فرهنگسازي زيست محيطي اعلام آمادگي بيشتري نمودهاند.
ـ كودكان مقطع آمادگي براي دريافت پيامهاي آموزشي، از آمادگي ذهني بالايي برخوردار هستند.
ـ تعامل و آمادگي سازمان بهزيستي براي همكاري با سازمان حفاظت محيط زيست.
ـ انجام فعاليتهاي فرهنگي زيست محيطي به وسيله برخي نهادهاي غير دولتي براي كودكان مقطع آمادگي.
ـ تلاش بيشتر صدا و سيما در توليد و پخش برنامههاي راديو و تلويزيون كودكان.
ـ وجود ظرفيت مناسب براي توليد مواد كمك آموزشي ويژه كودكان در سازمان حفاظت محيط زيست.
آموزش رسمي ـ مدارس (كليه مقاطع تحصيلي):
وضعيت موجود آموزش رسمي محيط زيست در مدارس كشور با توجه به وجود آمدن شرايط مساعد و حساسيتهاي لازم در وزارت آموزش و پرورش در دو مقطع دبستان و دبيرستان نسبتاً خوب ارزيابي ميگردد. مشروط بر تداوم و استمرار اقدامات انجام شده ميتوان شرايط را در چند سال آتي اميدوار كننده تصور نمود. اما در زمينه آموزش رسمي محيط زيست در مقطع راهنمايي و آموزشهاي ضمن خدمت معلمان و آموزگاران اقدامات انجام شده ناكافي ميباشد كه بايد مورد توجه بيشتر قرار گيرد. همچنين تصويب پيماننامه “دانش‌آموز و طبيعت» در دومين نشست دورة سوم مجلس دانشآموزي (هشتمين اجلاس) زمينه همكاري و تعامل بين دو دستگاه را هموار نموده است. اهم اقدامات انجام شده در سطح ملي (ستادي و استاني) به شرح زير است:
ـ مطالعات تطبيقي كتابها و برنامههاي درسي برخي از كشورها در دفتر برنامهريزي و تأليف كتابهاي درسي وزارت آموزش و پرورش در حوزه آموزش محيط زيست در حال انجام ميباشد. برگزاري كارگاههاي آموزشي ـ بينالمللي با هدف تغيير نگرش آموزشگران و برنامهريزان آموزشي در ايران و استفاده از تجارب كارشناسان ساير كشورها از اهم اقدامات انجام شده در اين زمينه ميباشد.
ـ اصلاح محتوي (مطالب، تصاوير، نقشهها، نمودارها) و گنجاندن مفاهيم زيست محيطي در كتابهاي درسي علوم و ادبيات فارسي (بخوانيم و بنويسيم) مقطع دبستان و شيمي و جغرافياي مقطع دبيرستان.
ـ برگزاري كارگاههاي آموزشي ويژه برنامهريزان درسي وزارت آموزش و پرورش جهت افزايش آگاهيهاي برنامهريزان درسي نسبت به مسائل زيست محيطي و استمرار آن در سطح ملي و منطقهاي.
ـ با توجه به تفاهمنامه آموزش و پرورش و سازمان حفاظت محيط زيست و به منظور پيشبرد اصوليتر اهداف آموزش محيط زيست در مدارس تفاهمنامه مذكور در حال تمديد ميباشد.
ـ در برخي از مدارس سطح كشور برنامههاي آموزش محيط زيست در خارج از فضاهاي آموزشي و در محيطهاي طبيعي اجرا ميشوند كه اين روش نوين آموزشي، بستر نسبتاً مناسبي را براي ارائه آموزشهاي زيست محيطي به دانشآموزان فراهم نمودهاست.
ـ در حال حاضر بسياري از برنامههاي آموزش زيست محيطي در قالب فعاليتهاي فوق برنامه از طريق سازمان دانشآموزي در سطح ملي و با مشاركت كانونهاي دانشآموزي انجام ميشود.
چالشهاي موجود در بخش مدارس:
ـ اطلاعات آموزشي محيط زيست در كتب درسي دانشآموزان كلي و فاقد نيازمنديهاي محلي و منطقهاي است.
ـ كمبود امكانات و تجهيزات كمك آموزشي و... جهت ارائه آموزشهاي زيست محيطي.
ـ كمبود منابع علمي و اطلاعاتي در زمينه محيط زيست در سطح مدارس و در مقاطع مختلف تحصيلي.
ـ كمبود اطلاعات و ضعف در اطلاعرساني زيستمحيطي براي نظام برنامهريزي درسي وزارت آموزش و پرورش.
ـ محدوديت بودجه و تخصيص نامناسب اعتبارات.
ـ كيـفيت فعلي چاپ كتابهاي درسي از ميزان اثرگذاري پيامهاي تصويري زيست محيطي ميكاهد.
ـ به وضعيت آموزش زيست محيطي معلمان و آموزگاران مدارس به عنوان يكي از اهرمهاي تأثيرگذار در تحقق اهداف آموزش محيط زيست از طريق اجراي برنامههاي آموزش ضمن خدمت توجه چندان نشده است.
علاوه بر ذكر اقدامات انجام شده و چالشهاي موجود در بخش مدارس (كليه مقاطع تحصيلي) به زمينههاي مثبت ذيل نيز اشاره ميشود:
ـ انجام مطالعات تطبيقي در سيستم آموزش رسمي كشور به عنوان يكي از راهكارهاي زيربنايي جهت تنظيم موضوعات آموزشي.
ـ كارشناسان و برنامهريزان درسي در سالهاي اخير به موضوعات زيست محيطي در گروههاي مختلف درسي تمايل و علاقمندي بيشتري نشان دادهاند.
ـ علاقمندي و مستعد بودن دانشآموزان به مشاركت در فعاليتها و طرحهاي آموزش زيست محيطي.
ـ تغيير شيوه‌ها آموزشي در مدارس به سمت شيوه‌هاي نوين مشاركتي.
ـ استقبال واحدهاي استاني سازمان حفاظت محيط زيست و وزارت آموزش و پرورش از گسترش همكاريهاي دوجانبه.
ـ گرايـش دانـشآموزان به تشكيـل تشكـلهاي فعال دانـشآموزي در حـوزه محيط زيست.
آموزش رسمي ـ آموزش عالي
بديهـي است آموزشها و فـرهنگسـازي زيست محيطـي زمانـي به تحكيـم اخلاق زيست محيطي در جامعه منجر ميگردد كه بر پايه تحقيقات و پژوهش كافي بنا شده باشد و از آن طريق برنامهها و فعاليتهاي در حال اجرا براساس اصول علمي و روشهاي اثربخش دنبال گردد. بخش آموزش عالي كشور به عنوان يكي از اصليترين بخشهاي متولي تحقيقات و پژوهش كشور محسوب ميگردد. اما در شرايط حاضر متأسفانه پژوهش و تحقيقات در زمينه آموزش و فرهنگسازي زيست محيطي از جايگاه شايستهاي در بخش آموزش عالي برخوردار نميباشد. در شرايط فعلي دانشگاههاي كشور به ضرورت انجام تحقيقات كاربردي در زمينه فرهنگ و اخلاق زيست محيطي توجه شاياني ندارند و تحقيقات انجام شده در اين زمينه از نظر كمي و كيفي بسيار ناچيز است. ضمناً در زمينه آموزش محيط زيست چه از نظر تلفيق آموزشهاي زيست محيطي در همه رشتههاي تحصيلي به نحوي كه فارغالتحصيلان حداقل مهارت كاربردي و نگرش زيست محيطي مرتبط با حرفه خود را كسب نمايد، اقدامات انجام شده ناكافي است.
اهم اقدامات انجام شده در سطح ملي (ستادي و استاني) به شرح زير است:
ـ تعداد معدودي از دانشگاه‌ها با اجراي طرح دانشگاه سبز اقدام به انجام فعاليتهاي زيست محيطي مختلفي در سطح دانشگاه‌ها نمودهاند.
ـ همـكاري سازمان در اجراي طرح آموزش سبز در سبز با هدف ارتقاي دانش زيست محيطي دانشجويان سراسر كشور با وزارت علوم، تحقيقات و فناوري.
ـ وضعيت انتشار كتب تخصصي زيست محيطي با هدف دانشافزايي در حوزههاي متنوع محيط زيست ناكافي ارزيابي ميگردد.
ـ برخي از دانشگاه‌ها به منظور شناخت محيط زيست دروسي اختياري در زمينه محيط زيست را براي برخي رشتههاي تحصيلي تصويب كردهاند كه البته به مهارت آموزي منجر نميشود.
ـ همكاري متقابل دانشگاه‌ها و مؤسسات آموزش عالي در حوزه پژوهش و آموزش با سازمان حفاظت محيط زيست در سالهاي اخير افزايش يافتهاست.
چالشهاي موجود در بخش آموزش عالي:
ـ عدم توازن تعداد دانشجويان در حال تحصيل در رشتههاي محيط زيست نسبت بهتعداد اعضاي هيأت علمي و خدمات مورد نياز.
ـ كمبود شديد منابع علمي و تخصصي در زمينه محيط زيست.
ـ موجود نبودن گرايشهاي تخصصي رشته محيط زيست در تحصيلات تكميلي و در نتيجه عدم رفع نيازهاي تخصصي اين بخش در ارتباط با موضوعات خاص.
ـ كمبود منابع علمي و اطلاعاتي محيط زيست در كتابخانههاي مراكز آموزش عالي و عدم تبادل منابع و اطلاعات بين سازمان حفاظت محيط زيست و مراكز دانشگاهي.
ـ ناشناخته ماندن نيازهاي آموزشي رشتههاي مختلف تحصيلي در بخش آموزش عالي در زمينه محيط زيست و در نتيجه عدم امكان ارائه آموزشهاي متناسب و كاربردي.
علاوه بر ذكر اقدامات انجام شده و چالشهاي موجود در بخش آموزش عالي به زمينههاي مثبت ذيل نيز اشاره ميشود:
ـ علاقمندي بعضي از مراكز آموزش عالي به فعاليتهاي آموزشي و تحقيقاتي زيست محيطي.
ـ تمايل دانشجويان مراكز آموزش عالي به مشاركت در فعاليتهاي گروههاي غيردولتي زيست محيطي.
ـ وجود زمينه مناسب فرهنگي در بين اقشار دانشجويي و دانشگاهي جهت انجام برنامههاي آموزش زيست محيطي.
آموزش رسمي ـ فني و حرفهاي
در حال حاضر آموزشهاي بخش فني و حرفهاي كشور از طريق دو مرجع متفاوت انجام ميشود. بخشي از آموزشهاي فني و حرفهاي از طريق وزارت آموزش و پرورش كه داراي 1123 هنرستان فني و حرفهاي (سال 1380) و همچنين 1240 رشته آموزش مهارتي و كارودانش صورت ميپذيرد. از طرف ديگر سازمان آموزش فني و حرفهاي كشور وابسته به وزارت كار و امور اجتماعي متولي آموزشهاي فني و حرفهاي كوتاه مدت بوده و با دارا بودن 539 مركز (سال 1382) در سطح كشور تربيت بخش بزرگي از نيروي انساني ماهر بخشهاي فني كشور را بر عهده دارد. منابع و كتب و جزوات آموزش رشتههاي تحت پوشش سازمان فني و حرفهاي از محتوي زيست محيطي لازم برخوردار نيستند.
اهم اقدامات انجام شده در سطح ملي (ستادي و استاني) به شرح زير است:
ـ در حال حاضر در سازمان فني و حرفهاي كشور واحدي جهت تلفيق محتواي زيستمحيطي در استانداردهاي مهارتي و آموزشي رشتههاي مختلف تحت پوشش آن سازمان داير شده است.
ـ در بخش آموزشهاي فني و حرفهاي وزارت آموزش و پرورش كتابهايي با محتواي آموزش محيط زيست منتشر شده است.
ـ پروژه نيازسنجي آموزش زيست محيطي رشتههاي اتومكانيك و صافكاري بخش فني و حرفهاي به عنوان نمونه توسط سازمان حفاظت محيط زيست انجام شده است.
چالشهاي موجود در بخش فني و حرفهاي:
ـ سطح دانش زيست محيطي مربيان آموزشي رشتههاي مختلف فني و حرفهاي كشور اندك ميباشد.
ـ نبود برنامه مشخص براي استفاده بهينه از قابليتهاي ملي در بخش فني و حرفهاي جهت آموزش و فرهنگسازي محيط زيست.
ـ عدم تعامل سازمان فني و حرفهاي با بخش صنعتي كشور براي استفاده بهينه از ظرفيتها و اعتبارات آموزشي جهت برنامهريزي آموزشهاي زيست محيطي.
ـ عدم شناخت از الگوها و روشهاي نوين آموزش محيط زيست خاص كارگاههاي فني كه امروزه در بسياري از كشورهاي صاحب تجربه استفاده ميشود.
ـ نبود ظرفيت كافي در سازمان حفاظت محيط زيست جهت تعامل با حوزه آموزش فني و حرفهاي كشور.
ـ كمبود منابع مالي.
ـ عدم انجام پژوهشهاي لازم جهت تعيين نيازهاي آموزش بخش فني و حرفهاي در زمينه محيط زيست.
علاوه بر ذكر اقدامات انجام شده و چالشهاي موجود در بخش فني و حرفهاي به زمينههاي مثبت ذيل نيز اشاره ميشود:
ـ وجود مراكز، آموزشگاههاي آزاد و كارگاههاي مختلف در بخش فني و حرفهاي كشور زمينه و موقعيت بسيار مناسبي را براي ارائه آموزشهاي زيست محيطي فراهم مينمايد.
ـ امكان آموزش در مراكز ثابت، از طريق واحدهاي سيار، آموزش در پادگانها، آموزش ضمن كار و آموزش توسط آموزشگاههاي آزاد در سازمان فني و حرفهاي كه زمينه وسيعي را براي انتقال پيامهاي زيست محيطي فراهم ميكند.
ـ با توجه به فني و صنعتي بودن بيشتر رشتههاي تحت پوشش بخش فني و حرفهاي از طريق ارائه آموزشهاي زيست محيطي بخش عمدهاي از معضلات ناشي از واحدها و كارگاههاي صنعتي قابل حل خواهد بود.
ـ اقدامات آموزش و پرورش در زمينه آموزشهاي زيست محيطي به اين گروههاي هدف از جمله انتشارات زيست محيطي مثبت ولي ناكافي ارزيابي ميگردد.
آموزش رسمي ـ نهضت سوادآموزي:
سازمان نهضت سوادآموزي مرجع رسمي آموزش نوسوادان و كم سوادان جامعه محسوب ميگردد. سازمان حفاظت محيط زيست بر اساس اهدافي كه در جهت آموزش زيست محيطي اين بخش از مخاطبين دنبال مينمايد تعامل خوبي را با نهاد مذكور برقرار نموده و در اين زمينه اقدامات انجام شده مناسب ارزيابي ميگردد.
فعاليتهاي آموزش زيست محيطي انجام شده به ويژه در مناطق روستايي و عشايري كشور مورد توجه بوده اما شايسته است كه در مناطق شهري نيز به نحو جديتري دنبال ميشود.
اهم اقدامات انجام شده در سطح ملي (ستادي و استاني) به شرح زير است:
ـ انعقاد تفاهمنامه همكاري متقابل بين سازمان حفاظت محيط زيست و نهضت سوادآموزي در سطح ملي در سالهاي اخير (1383 ـ 1378)
ـ انعقاد تفاهمنامه همكاري در سطح ملي به انعقاد تفاهم‌نامه‌هاي استاني بين واحدهاي تابعه دو دستگاه منجر شده و در نتيجه همكاري متقابل و تنگاتنگي بين بيشتر واحدهاي استاني وجود دارد.
ـ چاپ و انتشار كتابهاي متنوع با مضامين زيست محيطي با در نظر گرفتن نيازهاي زيست محيطي منطقهاي و محلي در سطح ستادي و استاني در دستگاه اجرايي.
ـ آموزش كتابهاي منتشر شده به نوسوادان و كم سوادان.
ـ انجام فعاليتهاي فرهنگي و اجتماعي متنوع از جمله برگزاري انواع مسابقات و جشنوارههاي فرهنگي در سطح استاني ويژه نوسوادان.
ـ برگزاري كارگاههاي آموزشي، مهارتي متعدد جهت افزايش دانش زيست محيطي آموزشياران نهضت سوادآموزي در سطوح استاني.
چالشهاي موجود در بخش نهضت سوادآموزي:
ـ هماهنگي ناكافي در سطح واحدهاي استاني با همديگر و عدم استفاده از تجربيات حاصله.
ـ كمبود اعتبارات جهت چاپ و انتشار كتب آموزشي.
ـ ظرفيت لازم براي فعاليت آموزشي نوسوادان در زمينه محيط زيست وجود ندارد.
ـ فعاليتهاي سوادآموزي، كل جمعيت بي سواد كشور را پوشش نميدهد.
علاوه بر ذكر اقدامات انجام شده و چالشهاي موجود در بخش نهضت سوادآموزي به زمينههاي مثبت ذيل نيز اشاره ميشود:
ـ وجود بستر مناسب جهت همكاري في‌مابين دو دستگاه اجرايي.
ـ كاهش نرخ بي‌سوادي و فراهم آمدن شرايط مساعد براي انتقال پيامهاي آموزش محيط زيست.
ـ تمركز بيشتر فعاليتهاي نهضت سوادآموزي در حوزههاي مناطق روستايي و عشايري و تأثير مثبت آموزشهاي زيست محيطي بر محيط زيست طبيعي كشور.
ـ حس علاقمندي و مشاركت فعال كارشناسان آموزش و برنامهريزان درسي نهضت سوادآموزي به آموزشهاي زيست محيطي.
ـ تيراژ بالاي كتابهاي منتشر شده در نهضت سوادآموزي و ايجاد امكان انتقال پيامهاي آموزش زيست محيطي در سطح گسترده.
ـ وجود تكنولوژي آموزشي مناسب در سازمان مسؤول سوادآموزي.
در پايان اين بخش به ارائه راهبردها، راهكارها، طرحها و پروژههاي موردي بخش آموزش رسمي پرداخته شدهاست.
اهداف، راهبرد، راهكار و طرحهاي بخش آموزش رسمي
تذاكرات:
ـ با توجه به اينكه سازمان حفاظت محيط زيست در آييننامه اجرايي بند الف ماده64 قانون برنامه چهارم توسعه اقتصادي، اجتماعي و فرهنگي جمهوري اسلامي به عنوان مسؤول كارگروه تعيين شدهاست لذا در انجام كليه طرحهاي ارائه شده حضور و همكاري فعال خواهد داشت.
ـ سازمان مديريت و برنامهريزي به عنوان متولي امر برنامهريزي و بودجه، تأمينكننده بودجه طرحهاي ارائه شده ميباشد.
ـ طبق مصوبه شماره 56060/1901 مورخ 24/4/1386 شوراي‌عالي اداري، سازمان مديريـت و برنامهريزي كشـور از تاريخ مصـوبه مذكور تحت عنـوان دو معاونت به نامهاي “معاونت توسعه مديريت و سرمايه انساني رئيس جمهور» و “معاونت برنامهريزي و نظارت راهبردي رئيسجمهور» فعاليت ميكند. لذا در برنامه ارائه شده انجام فعاليتهاي مربوط به سازمان مديريت و برنامهريزي كشور بر عهده “معاونت برنامهريزي و نظارت راهبردي رئيس جمهور» ميباشد.
ـ دستگاههاي اجراكننده پروژههاي طرح شده ميتوانند بنا به ضرورت از ساير ارگانها به عنوان عضو همكار دعوت به عمل آورند. دريافت جداول به صورت pdf
۲) آموزش غيررسمي كشور
آموزش غير رسمي ـ سياستگزاران و مديران:
با توجه به اينكه بسياري از برنامهها، تصميم‌گيريها، راهبردها و فعاليتهاي اقتصادي، اجتماعي و فرهنگي كشور از تفكرات و باورهاي سياستگزاران و مديران كشور نشأت ميگيرد، اين گروه از جامعه به دليل تأثير مهمي كه در تحقق توسعه پايدار خواهند داشت از مهمترين مخاطبين بخش آموزش محيط زيست كشور محسوب ميشوند. در حال حاضر وضعيت آگاهي زيست محيطي عمده مديران و سياستگزاران كشور از شرايط مطلوبي برخوردار نميباشد. آن دسته از مديراني كه از آگاهيهاي زيست محيطي متناسبي برخوردارند نيز در بسياري از مواقع اين آگاهيها به نوع نگرش آنها در برخورد با محيطزيست تأثيرگذار نبوده و لذا باور به تصميم‌گيري و اعمال مديريت محيطزيست ندارد در نتيجه چنين امري، آثار زيانبار ناشي از بسياري برنامهها، پروژهها و تصميم‌هاي اتخاذ شده در بخش دولتي بر محيطزيست به دليل عدم رعايت اصول زيست محيطي در اين فرآيند كاملاً مشهود است. به طور كلي در حال حاضر وضعيت كشورمان از نظر ميزان تلفيق محيط زيست و توسعه در سطح كلان سياستگزاري، برنامهريزي و مديريت مطلوب ارزيابي نميشود. اهم اقدامات انجام شده در سطح (ستادي و استاني) به شرح زير ميباشد:
ـ برگزاري كارگاههاي آموزشي تخصصي ويژه مديران سازمان حفاظت محيط زيست (مديريت بحران، SEA، مديريت پايه محيط زيست، برنامهريزي و سياستگزاريهاي زيست محيطي و...).
ـ برگزاري كنگره‌هاي ملي و بينالمللي تخصصي درخصوص آموزش محيط زيست.
ـ تلاش در جهت ايجاد دولت سبز از طريق دانشافزايي مديران و كاركنان دولت و الزام به برقراري مديريت زيستمحيطي (در قالب بند پ تبصره 20 قانون بودجه سال 1382 و 1383).
ـ تشكيل فراكسيون محيطزيست مجلس شوراياسلامي.
ـ توجه و تلاش برخي وزارتخانهها و سازمانها نسبت به آگاهسازي و دانشافزايي كاركنان و مديران.
ـ افزايش توجه نمايندگان و قانونگذاران به اهميت محيطزيست و توسعه پايدار.
ـ افزايش تعامل و همكاري بين دستگاه‌ها، سازمانها، نهادهاي دولتي و غيردولتي در زمينه آموزش محيطزيست.
ـ افزايش تعامل و همكاري بين سازمان حفاظت محيطزيست و قوه قضائيه و تقويت نگرش زيستمحيطي قضات به منظور اجراي دقيقتر قوانين و مقررات حفاظت از محيطزيست.
ـ تصويب طرح مديران سبزانديش در سازمان مديريت و برنامهريزي كشور، توليد و چاپ بولتنهاي آموزشي با موضوعات آب و انرژي، كشاورزي و تنوع زيستي و ارسال آن به مديران سراسر كشور.
چالشهاي موجود در بخش مديران و سياستگزاران:
ـ كم‌توجهي به ايجاد نگرش يكپارچه و هماهنگي به جنبه‌هاي اقتصادي، اجتماعي و زيستمحيطي در نظام برنامهريزي كشور.
ـ نارسايي در شيوه‌هاي آموزش محيطزيست براي مديران.
ـ انگيزه و تمايل كم به فراگيري و كسب آموزشهاي لازم پس از تصدي پست مديريتي توسط افراد.
ـ ترجيح منافع اقتصادي كوتاه مدت و گذار در برنامههاي توسعه به منافع درازمدت و پايداري كه در صورت رعايت اصول زيستمحيطي حاصل ميشود.
علاوه بر ذكر اقدامات انجام شده و چالشه
نظرات شما عزیزان:
|
منوی اصلی
نویسنده: 
